Qizlar OGOH bo'linglar!!! - 10 January 2011

Bir kunim yo'qki yig'lamay o'tkizsam.. Xar kuni ko'p martalab o'zimni o'ldirish haqida o'ylab o'tkizaman.. Hayotim umuman meni qiziqtirmaydi.. Xar soatda o'limni orzu qilaman.. Qaniydi umuman tug'ulmaganimda va umuman bu dunyoni bilmaganimda.. Mening boshlanishim judayam kam bo'lgan dugonalarimdan biri bilan edi.. Bir kuni meni uyiga taklif qildi.. U internetdan ko'p foydalanuvchilardan edi.. Bu olamni bilishlikka rag'batimni oshirishlikda asar bo'ldi.. Menga qanday ishlatilishini o'rgatdi.. Va hamma narsa taqriban ikki oy davomida edi.. Uni ko'p ziyorat qiladigan bo'ldim.. Undan CHATning hamma shakllarini o'rgandim.. Undan yangi saytlar qidirish turlarini internet "varaqlash"ni o'rgandim.. Shu ikki oy ichida erim bilan judayam yaxshi muomalada bo'lar edim uyga internet kirigazishlik maqsadida.. U bu masalaga teskari edi.. Hatto judayam qattiq malollanishni sezayotganim bilan to'ydirib yubordim..Biz ahli oilamdan uzoqda yashaymiz.. Hamma dugonalarim internetdan foydalanishlarini aytib talashdim.. U orqali dugonalarim bilan gaplashishimni uni telfon abonentidan arzon ekanligini ro'kach qildim.. Erim rozi bo'ldi.. Qaniydi unday qilmasa.. Xar kuni dugonalarim bilan gaplshadigan bo'ldim.. Shundan so'ng erim mendan hech qanday talablar ham shikoyatlar ham eshitmaydigan bo'ldi.. Ta'n olaman u mening shikoyat-u bezovta qilishlarimning ko'pidan qutuldi.. Xar doim uydan chiqib ketishi bilan jinnidek ehtiros ila kompyuterga yuzlanadigan bo'ldim.. Uzun soatlarni o'tirib o'tkiza boshladim.. Ko'p vaqt uydan tashqarida bo'lishligini orzu qiladigan bo'lib qoldim.. Holbuki avvallari uydan chiqib ketganiga ozgina bo'lgan bo'lsa ham uni sog'inardim.. Men erimni hamma tomonlama yaxshi ko'raman.. U men uchun hech narsani ayamaydi.. Hattoki moddiy taraflama opa-singillarim dugonalarim kabi juda yaxshi bo'lmasa ham.. Mubolag'asiz u qanday yo'l bilan bo'lsa ham menga yordam qilishni istardi.. Kunlar o'tishi bilan internet menga ko'pdan ko'p yordam berayotganini ko'rdim.. Hattoki oila ahlimning oldiga borishga ham qiziqmay qo'ydim.. Avvallari har ikki haftada safar qilardik mening va uning oliasini ko'rish uchun.. Xar safar uyga kirganda birdaniga imkonim boricha tezlik bilan hamma narsani o'chirib qo'yishim uni meni kuzatishga chorladi.. U qarshi emasdi.. balki u meni internetda nima qilishimni ko'rishni istardi.. Balkim unda qiziqish bo'lgandir.. balki rashkdir.. bir kuni yashirishga ulgura olmay qolganim bir ovozli gaplashuvni ko'rgandi.. Shundan so'ng meni kuzatar va : "internet o'rganishlik uchun keng jurnal, vaqt ketkazish emas" derdi. Kunlar o'tar meni chat orqali fitnalarni ko'paytirar edim.. Bolalar tarbiyasini xizmatchi ayolga topshirib qo'ygandim... Qachon qaytishini bilardim va qaytish vaqtidan ozgina oldin kompyuterni o'chirib qo'yardim.. Shu bilan birga unga judayam e'tiborsiz beparvo bo'lib qoldim.. Avvallari eng chiroyli shaklda bo'lardim.. Ishdan qaytishiga eng go'zal bo'lib ziynatlanardim.. Internetda so'ng bu holat so'na boshladi hatto butunlay yo'qolib ketdi.. Internetga ehtiros bilan qattiq bog'lanib qolgandim... Xattoki uhlaganidan ozgina o'tiboq kompyuter oldiga ketar va turishidan ozgina oldin qaytar edim.. Balkim internetda qilayotganlarimning hammasi vaqtimni bekorchi sarflashdan boshqa narsa emasligini mulohaza qilgandirman.. Lekin oilamdan keyin eng ko'p foydalanadiganim internet edi.. Bolalarga ahamiyat bermasligimdan siqilardi.. O'zimni yig'lagan ko'rsatardim.. "Siz hech narsa bilamysiz uyda yo'q bo'lganingizda nimalar bo'lishidan umuman xabaringiz yo'q" men faqat ularni o'ylayman ular uchun harakat qilaman lekin ular meni charchatishadi" der edim.. Hamma narsaga befarq be e'tibor bo'ldim.. Hatto erimga ham.. Oldin uydan tashqarida bo'lgan vaqtlarida faqatgina ovozini eshitishlik uchun o'n martalab telfon qilardim unga.. Internetdan keyin esa uyga zarur bo'lgan judayam nodir kamchiliklardan boshqa narsa uchun ovozimni eshitmaydigan bo'ldi.. Internet men uchun oilamdan muhimroq zarurroq narsaga aylandi.. Olti oy shu ahvolda o'tdi.. Ayol yoki erkak ekanligini bilmaydilgan ko'p ismlar bilan aloqa o'rnatdim.. Chat orqali kim menga gapirsa shu bilan gaplashib ketaverardim.. Xattoki men bilan gaplashayotgan inson erkak ekanligini bilsam ham gaplashaverardim.. Xatto bir shxsga kattaroq shaklda "ko'rindim". Gap so'zlari, latifalarini sevdim.. Huddi eritilgan yog' kabi edi.. Kun sayin oramizdagi aloqa kuchaya boshladi.. Bu kunlik aloqa taqriban uch oy ichida tuzildi.. Meni asaldek shirin so'zlari girdobiga oldi.. Sevgi va shavq so'zlari... Balkim uning so'zlari bu darajada go'zal bo'lmagandir.. Lekin shayton mening ko'zimga bundanda go'zal qilib ko'rsatardi..Hamma suhbatlarimiz faqat yozuv orqali edi... Kunlardan bir kun ovozimni eshitishlikni talab qildi.. Rad etdim.. Bu talabiga qamab oldi.. Meni tark etishi chat va e mailda nazar pisand qilmasligini aytib qo'rqitdi... Bu talabga qarshilik qilishga ko'p harakat qildim qo'limdan kelmadi... Bilmadim nega... Hatto ba'zi shartlar bilan rozi bo'ldim.. Faqat bir martagina gaplashishlikni aytdim.. Ovozda gaplashishlik dasturidan foydalandik.. Bu dastur unchalik yaxshi emasdi.. Lekin uning ovozi judayam chiroyli gaplari judayam yoqimli edi.. Menga: "ovozing internet orqali aniq emas" .. telfon raqamingni ber" dedi. Buni rad etdim.. Jasoratidan ajablandim.. Uzoq muddatgacha u bilan gaplashishga botinolmadim.. Alloh haqqi bilar edim shayton uning ovozini mening nafsim uchun chiroyli ko'rsatayotgan va iffat din va ahloqdan menda nimalar qolgan bo'lsa shularni sochib yuborayotgan edi.. Hatto u bilan telefon orqali gaplashgan kunim kelgunicha.. Va shu yerdan hayotim chetga chiqa boshladi... Judayam buzilib ketdim.... Huddi bir jasaddek bo'lib qoldik.. Ham telefon orqli gaplashib ham chatdan gaplashib o'tirardik... Gapni ko'paytirmayman.. Bu qissamni kim o'qisa ham erim meni haqqimda umuman befarq.. yoki judayam ko'p vaqtini uydan tashqarida o'tkizadigan inson deb his etadi.. Lekin buning aksi.. To'g'risi u ishdan chiqib do'stlarinikiga ko'p ham boravermas edi meni va bolalrimni deb.... Kunlar o'tishi bilan internetga bog'langanimdan so'ng u bilan o'tkizadigan vaqtim 8 dan 12 soatgacha edi bir kunda.. Keyin uyda uni ko'rishlikni yomon ko'ra boshladim.. Buning uchun uni ko'p nadomat qila boshladim.. Hech qachon tugashni istamaydigan qarzlarimizdan qutulishimiz uchun uni kechqurunlari ishlashlikka chorladim.. Fe'lan so'zimga quloq tutdi... Va do'stlaridan birining kichkina qonuniy ishxonasiga sherik bo'lib ishga kirdi.. Shundan so'ng.. Internetda o'tkizadigan vaqtim ko'paygandan ko'paydi,, Do'stim bilan aloqalarim o'zgara boshladi.. Bir necha marotaba ovozimni eshitganidan so'ng o'zimni ko'rishlikni talab eta boshladi.. Balki meni zeriktirib yubordi.. Unga ko'p qarshilik ko'rsatmas yoki telefon orqali aloqalarni uzishlikka harakat qilmas edim.. Balki bu talabi uchun uni ayblar edim.. Balki uni ko'rishlikni undan ko'p intilar edim.. Lekin men undan dimog'dorlik bilan kibrlanardim.. Hech narsa.. Faqatgina qo'rqayotgandim.. Kundan kunga talabini kuchaytirib borardi.. Faqatgina meni ko'rishni istardi undan ortiq hech narsa... Birinchi va oxirgisi mana shu bo'lishligi sharti bilan qabul qildim talabini.. Va'dalashib oldik keyin bozorlardan birida uchrashdik shayton uchinchimiz edi... Haqiqatda birinchi ko'rinishdan meni ajablantirdi.. Balki shayton uni ko'zimga ziynatladi.. Erim hunuk emas.. Lekin shayton haromni ziynatlaydi... Yozishuvlarimizda davom etdik... Shundan keyin uning men bilan aloqasi kuchaya boshladi.. Meni turmushga chiqqanimni... Bolalar onasi ekanligimni bilmasdi.. Undan keyin ko'p martalab meni ko'rdi... Men haqimda hamma narsalarni bildi.. Menga erimni yomon ko'risatishga harakat qildi.. Unga turmushga chiqishligim uchun erimdan taloq olishimni taklif qildi.. Erimni yomon ko'ra boshladim.. Meni taloq qilishi uchun xar kuni muammolar o'ylab chiqara boshladim.. U bunday ahamiyatsiz muammolarga e'tibor bermaslikka harakat qildi.. Ko'p vaqt uyda bo'lmaslikno odat qildi.. Hatto halokat yuz berguncha........... Ho'jayinim besh kun muddatiga ish safariga ketayotganini aytdi.. Farzandlarim bilan oilam oldiga borib turishlikni taklif etdi.. Mana shu judayam munosib vaqt ekanligini his etdim.. Ahli oilamga borishlikdan bosh tortdim.. U bunga rozi bo'ldi va jum'a kuni safarga ketdi.. Yakshanba kuniga va'dalashilgan edi.. Shayton bilan bozorlardan biridagi bir makonda uchrashishlikka kelishib oldim.. Mashinasiga mindim keyin ko'chalarning chetidan yurib keta boshladi.. Hayotimda birinchi marta begona erkak bilan chiqayotgan edim.. Menimcha u mendan ko'ra ko'proq havotirda edi.. Unga: "Uydan chiqqan vaqtim cho'zilib ketishini hohlamayman, biror narsa bo'lib qolishi yoki erim telfon qilib qolishidan qo'rqaman" dedim. Menga: Agar ering bilsa,, balkim taloq qilar shunda undan qutularding" dedi. Gaplari, ovozi menga yoqmayotgandi. Havotirim kuchaya boshladi.. Ko'p ham uzoqqa ketmasliging kerak uyga kech qolishni istamayman dedim unga.. Yon-atrof so'zlar bilan meni band eta boshladi.. Va birdan men bilmaydigan bir joyda.. Qo'rqinchli dala yoki dachaga o'xshardi... Unga baqira boshladim: "bu qanday joy meni qayerga olib ketayapsan deya. U bir necha soniyalardan boshqasi emasdi..... Mashina to'htaydi.. Va boshqa bir kishi eshikni ochib meni quvvat bilan mashinadan chiqazadi.. Uchinchisi dacha ichida... To'rtinchisini o'tirgan holda ko'rdim.. Va u yerdan kelayotgan g'alati hidlar........... Hamma narsa menga chaqmoq chaqqanday tushayotgandi... Baqirdim, yig'ladim, ularga hayrihohlik qildim... Qo'rquvning kuchliligidan atrofimda nima bo'layotganini tushunmayotgandim.. Yuzimga tushgan shapaloqni, menga baqirayotgan qandaydir ovozni his etdim.. Qo'rquv kuchidan aqlimni yo'qotgan zilzila bo'ldi.. Nima bo'lgan bo'lsa bo'ldi... Meni qattiq qo'rquv egallab oldi.. Jismim huzurlanayotgandi... Yig'idan to'xtay olmayotgandim... Ko'zlarimni boylashdi.. Mashinaga ko'tarib olishdi.. Va meni uyga yaqin bir joyga tashlab ketishdi.. Uyga tezlik bilan kirdim.. Ko'z yoshlarim qurib bitguncha tinmay yig'layverdim.. Xonamga qamalib oldim.. Bolalarimni ko'rmadim.. Og'zimga bir luqma ham kirmasdi.. O'zimni yomon ko'rdim.. O'zimni o'ldirishga harakat qildim.. Farzandlarimni tanimas.. Bor ekanliklarini sezmasdim ham.. Ho'jayinim safardan qaytdi.. Ahvolim quvvat bilan shifoxonaga olib borish darajasida judayam yomon edi.. Menga tinchlantiruvchi quvvatlantiruvchi dorilar berishdi.. Erimdan eng tez vaqt ichida oilam oldiga olib borishligini talab qildim.. Ko'p yig'lardim.. Oilamdagilar hech narsani bilishmaydi.. Men va erim orasida qandaydir muammo bor deb o'ylashayotgandi.. Otam u bilan kelishib olishga harakat qildi.. Lekin hech qanday natijaga erisha olmadi.. Chunki aslida uning o'zi ham hech narsani bilmaydi.. Hech kim mening yechimimni bilmasdi.. Hattoki oilamdagilar ba'zi qorilarga olib borishdi.. Meni kasal deb o'ylab.. Afsuski... Men ho'jayinim uchun hech qachon mos emasman.. Shuning uchun undan taloq qilishini so'radim.. Alloh haqqi faqatgina uning xurmati uchun.. Ahir men sharafli insonlar orasida yashashga mutlaqo haqli emasman.. Men qo'llarim bilan o'z qabrimni kovladim... Va do'stim (chat) hech kim emasdi.. Chatdan foydalanuvchi qizlarning ovchisidan boshqa.. Erim mening ahvolim uchun kuyundi.. Bir necha kun menga yaqin bo'lishlik uchun ishdan chetlashdi.. Menga taloq berishdan bosh tortdi.. Bechora meni sevardi... Oila uy-joy xosil qilgncha ko'p charchadi.. Uni buzishni istamasdi.. Sirimni ko'ksimda yashirdim.. Har kuni qahrimga qahr ortib boradi.. Yoki o'sha jirkanchlarning jirkanchliligi meni kasal etdi.. Qanday qilib meni jasadimdan hohlaganlaricha foydalanuvchi aroq ichish, narkotik chekish kabilar bilan kun o'tkazuvchi bekorchilar uchun ahlat chuquri bo'lay...... Qanchalar ahmoq edim... Qanday qilib necha necha oylar vaqtimni iffatimni haqli bo'lmagan ablahlar uchun sarf etdim... Va mana men kasallik g'am to'shagidan shi qissani yozayapman.... Qaniydi u o'lim to'shagi bo'lsa...